Over klonen en cultivars.
Sneeuwklokjes kunnen zich net als veel andere planten op twee verschillende manieren vermeerderen. De eerste manier is via zaad. Daar komt bevruchting aan te pas en we noemen het generatieve vermeerdering. Elk zaadje ontstaat door het samensmelten van een vruchtbeginsel en stuifmeel (bevruchting). Het stuifmeel kan van dezelfde plant afkomstig zijn als het vruchtbeginsel, maar het kan ook van een andere plant zijn. Alle zaadjes die aan een moederplant ontstaan kunnen uit stuifmeel van verschillende vaderplanten ontstaan zijn. De planten die uit de verschillende zaadjes ontstaan zijn niet identiek, ook niet als ze dezelfde moeder en vader hebben.
De tweede manier van vermeedering is door het groeien van de bollen. Uit één bol onstaan er na een jaar twee, dan drie, vijf, acht, enzovoort. Omdat hierbij geen bevruchting plaats vindt zijn alle planten die op deze manier uit één oorspronkelijke bol ontstaan genetisch identiek aan elkaar. Dit het vegetatieve vermeerdering. Alle vormen waarbij uit één plant meerdere planten ontstaan zonder tussenkomst van zaad, zoals het maken van stekken of het afnemen van ondergrondse uitlopers zijn vormen van vegetatieve vermeerdering.
Als we nu bij sneeuwklokjes van een cultivar spreken, zoals Magnet, Else Grollenberg of Hippolyta, dan hebben we altijd te maken met een kloon. Een cultivar kan alleen maar vegetatief worden vermeerderd, want alleen op die manier krijgen we meerdere planten met precies dezelfde eigenschappen.
Andersom heeft niet elke kloon een cultivarnaam. Altijd als je één exemplaar selecteert en vegetatief vermeerdert krijg je in de loop van de jaren een steeds grotere kloon, maar om een cultivar te worden en een naam te krijgen moet zo'n kloon door de bevoegde autoriteit gekeurd worden. Alleen als er sprake is van een kloon met afwijkende eigenschappen van alles wat er al is, kan er een naam gegeven worden. Dit is onlangs gebeurt met een kloon van Galanthus elwesii die we Else Grollenberg genoemd hebben. Else Grollenberg was de eigenaresse van het de tuin waar we deze kloon gevonden hebben.
De tweede manier van vermeedering is door het groeien van de bollen. Uit één bol onstaan er na een jaar twee, dan drie, vijf, acht, enzovoort. Omdat hierbij geen bevruchting plaats vindt zijn alle planten die op deze manier uit één oorspronkelijke bol ontstaan genetisch identiek aan elkaar. Dit het vegetatieve vermeerdering. Alle vormen waarbij uit één plant meerdere planten ontstaan zonder tussenkomst van zaad, zoals het maken van stekken of het afnemen van ondergrondse uitlopers zijn vormen van vegetatieve vermeerdering.
Als we nu bij sneeuwklokjes van een cultivar spreken, zoals Magnet, Else Grollenberg of Hippolyta, dan hebben we altijd te maken met een kloon. Een cultivar kan alleen maar vegetatief worden vermeerderd, want alleen op die manier krijgen we meerdere planten met precies dezelfde eigenschappen.
Andersom heeft niet elke kloon een cultivarnaam. Altijd als je één exemplaar selecteert en vegetatief vermeerdert krijg je in de loop van de jaren een steeds grotere kloon, maar om een cultivar te worden en een naam te krijgen moet zo'n kloon door de bevoegde autoriteit gekeurd worden. Alleen als er sprake is van een kloon met afwijkende eigenschappen van alles wat er al is, kan er een naam gegeven worden. Dit is onlangs gebeurt met een kloon van Galanthus elwesii die we Else Grollenberg genoemd hebben. Else Grollenberg was de eigenaresse van het de tuin waar we deze kloon gevonden hebben.